به گزارش گروه سیاسی قدس آنلاین، باور کردنی نیست، اما هفته گذشته در مجلس اتفاق عجیبی افتاد. اکثریت به فوریت طرح شفافیت آرای نمایندگان، رأی منفی دادند. به زبان ساده گفته‌اند میل ندارند مردم و رسانه‌ها بفهمند چه وقت آن‌ها رأی مثبت و موافق می‌دهند و چه وقت رأی منفی و مخالف. این در حالی است که همین بزرگواران مدام دم از ضرورت شفافیت در دستگاه‌های مختلف می‌زنند، اما به خودشان که می‌رسد، آشکارا امتناع می‌کنند. این رأی تاریخی در مجلس دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد. شاید کم نباشند آن هایی که در ظاهر برای جلب رأی موکلان آینده مواضع آتشینی برای موضوعاتی می‌گیرند، اما در رأی‌گیری مخفی مربوط، خلاف همان حرف‌های خود رأی می‌دهند. حالا مردم معنی برخی اتفاقات غیرمنتظره‌ای که در خانه ملت می‌افتد را درمی‌یابند.
برای مثال مواردی رخ می‌دهد که انبوهی امضا برای استیضاح وزیر یا لغو و تصویب قانونی جمع‌آوری و امضا شده و رسانه‌ها پر می‌شود از اظهارات پرشور نمایندگان در این باب، اما هنگام رأی‌گیری با اختلاف چند رأی، نتیجه ۱۸۰ درجه برخلاف آن می‌شود که در رسانه‌ها خود همین بزرگان می‌فرمودند! گاهی که رفتار بسیار از این هم زشت‌تر می‌شود. انبوه امضاهایی برای استیضاح یک وزیر جمع می‌شود، در حین افزایش امضاها نیز هر روز تهدید می‌کنند که چنین و چنان می‌کنیم و اما درست سر بزنگاه با پس گرفتن تعداد قابل توجهی از آن امضاها، طرح استیضاح می‌رود آنجا که عرب نی انداخت! و البته ناگفته نگذارم آنچه می‌گویم، شامل همه نیست، نمایندگان دلسوز کم نیستند. آیا در این موارد مردم حق دارند از نمایندگان خود متقاضی شفافیت باشند یا نه؟ مردم همیشه برایشان سؤال است که آن پشت صحنه چه اتفاقی رخ می‌دهد که ناگهان در دقیقه ۹۰، ورق برمی‌گردد؟ برخی مدعی‌اند وزرای در معرض استیضاح در این مواقع دست و دلباز می‌شوند. مقام و مسئولیت به افراد پیشنهادی و نزدیکان نمایندگان مخالف می‌دهند. برخی مدعی‌اند حرف از بده و بستان‌های مالی است و عده‌ای صحبت از مزایای دیگر می‌کنند، در این بین خیلی‌ها هم نگاه مثبت دارند. می‌گویند گاه نماینده درخواستی برای شهر و منطقه اش دارد که آن وزارتخانه انجام نمی‌دهد، در این مواقع با انجام آن خواسته‌ها و قول رسیدگی به آن منطقه، نماینده مربوط رأی خود را پس می‌گیرد و یا موارد مشابه به این‌ها که از منظر گروهی، بخش مثبت این اتفاقات است. ابتدا عرض کنم همین استناد آخر هم نکته مثبتی ندارد. اگر وزیری از سوی ده‌ها نماینده به خاطر هدفی ملی و ناتوانی عمومی در مدیریت کارش به استیضاح می‌کشد، آیا به قول ساخت فلان کارخانه در فلان شهر، به وزیر لایق و توانایی تبدیل خواهد شد؟ آیا نماینده‌ای که حتی با این استدلال امضایش را پس می‌گیرد به دیگر هموطنانش جفا نکرده است؟ بگذریم. اصولاً می‌پذیریم که تمام این اقدام های نمایندگان محترم از سر خیرخواهی و برای نیل به حقوق مردم است. بسیار خوب! پس چرا از علنی شدن این دلایل می‌ترسید؟ حتی از شفاف شدن رأی‌ها هراس دارید. شاید برخی مدعی شوند این مسئله در دوره‌های بعدی برای آن‌ها عواقب سوء دارد. آیا نماینده‌ای که با چنین ترس و احتیاطی رأی می‌دهد، آرای او در جهت منافع مردم خواهد بود یا منافع آتی خودش؟ چرا شفافیت رأی تا این اندازه همه شما را ترسانده است؟
انتهای پیام/
نظر شما